zazki

Het is ochtend in Hillegom. Een enkele auto passeert, rijdt rustig door de anders zo drukke weg voor ons huis. Om de hoek zijn ernstige wegwerkzaamheden, iedereen neemt een alternatieve route. We hoeven niet naar school en pas morgen weer naar zwemles. We hangen wat rond in ons eigen huis. De kinderen en ik. Ergens, niet voor de de deur maar een eindje verderop gaat er een alarm af, een auto alarm. Automatisch denk ik aan een blauwe auto en aan de Poolse seizoensarbeiders van schuin, schuin, schuin tegenover. Ik combineer deze twee dingen en wacht op een verhaal. Het komt niet, het is te warm. Mijn hoofd blijft hangen in het geluid dat drijft op het lome weer. Het loeit een paar minuutjes door. Het brengt me naar Parijs. Nu het 's morgens zo warm is, de straten rustig en het openbare leven is lamgelegd, denk ik aan die stad en ik kan er bijna doorheen lopen. Niet dat ik meteen ben bij een klassiek bakkertje ben, of het grasveld voor een beroemd museum. Gewoon in een achteraf stra