zazki

Mapjes 1. Met de kaasschaaf een stukje vel meenemen de bebloede tomaat wel of niet op brood? Medewerkers servicedesk pakken met uitgestreken ogen dossiers op en leggen ze weer neer. Schaduw valt over jou, je datum en lichtblauwe revers ontnemen zicht op nieuws Goed of slecht, ook tandartsen leggen mapjes aan voor jou. haken in vlees en hoppa ... daar ga je naar je losse stukje vinger Bloedgroep O is extra risico.

Drie scooters met hun neuzen naar elkaar wachten hoe hun eigenaren kijken naar het raam benaderd door de ladderwagen van een jonge brandweer. Zijn bak op de trap, 8 meter uitgeschoven kantelt het molentje bij de greppel, vervormt het gezicht van de jongens die zeggen: ‘ we gaan’ ‘ later’ en toch blijven wachten. Een klas steekt zonder instructies vrijwel gelijktijdig over. Het gesprek loopt van muziek via iets anders, terug naar ‘t balverlies van de avond ervoor. Even wordt er gedacht aan een nieuw idee of de mogelijkheid om in iets gewoons, uitzonderlijk goed te worden. (poetry by Zazki)

Haruki Murakami is een populaire schrijver. Dat weet ik want ik werk in een boekhandel en zijn boeken worden door veel en opvallend verschillende mensen gekocht en gelezen (Dat laaste weet ik weer omdat mensen graag praten over de boeken van Murakami, waaruit ik afleid dat ze het verhaal ook echt hebben gelezen en niet alleen mee naar huis hebben genomen.) Een goed boek van hem vind ik ` De olifant verdwijnt.` Er staan zes korte verhalen in. Een van de verhalen heet de dansende dwerg en begint als volgt Er verscheen een dwerg in mijn droom. Hij vroeg of ik wilde dansen. Ik besefte heel goed dat ik droomde, maar in mijn droom voelde ik me al net zo moe als ik in werkelijkheid was, dus weigerde ik beleefd. ´Het spijt me maar ik ben erg moe. Ik geloof niet dat ik de puf heb om te dansen.` De dwerg leek zich dit niet bijzonder aan te trekken. Hij danste in zijn eentje. Murakami´s boeken zijn allemaal bizar, maar niet allemaal bizar op de zelfde manier. ´Ten zuiden van de grens.` is een hee

Zazki woont sinds kort in Den Haag. Zij houdt zich daar vooral bezig met gewoon lezen, koken, poezielezen, films kijken en in de zon zitten. Op deze website doet zij graag verslag van opmerkelijke zinnen, mooie woorden, bizarre ideeen en ongewone visies. De titel van dit stukje kwam toevallig in mijn documenten voorbij uit de tijd dat ik nog op marktplaats een paar overgebleven spullen probeerde kwijt te raken. Ik weet niet meer wat er gebeurd is, met de vier poten. Ik weet nog wel dat er ook een olifantenorenplant bij die spullen was die werd opgehaald door een echtpaar met een enorm grote auto. Het leek wel alsof er rode vloerbedekking op de grond van de auto lag en dat er op de beige leren bekleding geen spatje vuil zat. Mijn plant viel weg in het niets van de achterbak. Het voelde alsof ik een soort kindje ter adoptie gaf aan ouders uit een andere wereld. Dat de plant het iniedergeval rijker zou hebben en meer kansen zou krijgen. Omdat er zeker genoeg water en pokon zou zijn en een