de dansende dwerg

Haruki Murakami is een populaire schrijver. Dat weet ik want ik werk in een boekhandel en zijn boeken worden door veel en opvallend verschillende mensen gekocht en gelezen (Dat laaste weet ik weer omdat mensen graag praten over de boeken van Murakami, waaruit ik afleid dat ze het verhaal ook echt hebben gelezen en niet alleen mee naar huis hebben genomen.) Een goed boek van hem vind ik ` De olifant verdwijnt.` Er staan zes korte verhalen in. Een van de verhalen heet de dansende dwerg en begint als volgt Er verscheen een dwerg in mijn droom. Hij vroeg of ik wilde dansen. Ik besefte heel goed dat ik droomde, maar in mijn droom voelde ik me al net zo moe als ik in werkelijkheid was, dus weigerde ik beleefd. ´Het spijt me maar ik ben erg moe. Ik geloof niet dat ik de puf heb om te dansen.` De dwerg leek zich dit niet bijzonder aan te trekken. Hij danste in zijn eentje. Murakami´s boeken zijn allemaal bizar, maar niet allemaal bizar op de zelfde manier. ´Ten zuiden van de grens.` is een heel ander boek dan ´De jacht op het verloren schaap´ Om te beginnen zeg ik altijd tegen iedereen dat je het best ´Spoetnikliefde´kan proberen of ´Kafka op het strand´. Een groot voordeel van Murakami´s boeken is dat je al snel niet meer door hebt dat je leest, je verdwijnt er gewoon in.